WHOMYN Выставка современного казахстанского искусства в рамках ‘STYQ Fest 9-29 июня 2022 Центральный выставочный зал, Желтоксан 137 ‘STYQ Fest аясындағы заманауи қазақстандық өнер көрмесі 9-29 маусым 2022ж. Орталық көрме залы, Желтоқсан 137 |
Авторы проекта:
Дана Искакова
Жанель Шахан
Интизор Отаниёзова
Карина Иванова
Леонид Хан
Мадина Сағат
Nuasi (Асия Нуали)
Перизат Сулейман
Ыкылас Шайхиев
Куратор: Оля Веселова
Дана Искакова
Жанель Шахан
Интизор Отаниёзова
Карина Иванова
Леонид Хан
Мадина Сағат
Nuasi (Асия Нуали)
Перизат Сулейман
Ыкылас Шайхиев
Куратор: Оля Веселова
Несуществующее слово, рожденное из сочетания казахского и английского языка, WHOMYN представляется для создателей выставки метафорой становления идентичности. Язык традиционно считается одним из основополагающих факторов национальной самоидентификации. Этот привычный подход сталкивается с собственной ограниченностью, если взглянуть на реальность повседневности, где способы коммуникации и поглощения информации едва ли можно зафиксировать лишь на одном языке. Скорее, это всегда симбиоз нескольких языков, на одном мы общаемся с близкими, на другом - с друзьями, на третьем - ведем деловые переговоры. В конечном итоге, этот постоянный процесс совмещения формирует наш образ мысли. WHOMYN - это открытая система. Работы, представленные на выставке в той или иной форме, олицетворяют собой свободный процесс. Они открыты для взаимодействия зрителя, они открыты для соучастия.
Вступая в пространство выставки WHOMYN, зритель проходит через лабиринт, который предоставляет пространство для выбора. В зависимости от того, куда именно вы приведете себя будет зависеть, что именно вы увидите в конце. Работа Nuasi (Асия Нуали) Отбеливание представляет собой метафору личного опыта художницы, которая испытывает трудности с принятием своей “небелой” идентификации и размышляет, что в контексте ее африканских корней быть казашкой для нее означает быть более привилегированной, более “белой”. Пройдя путем Nuasi, вы можете встретить видео работу Леонида Хан Dance on the Carpet. Через образ молодой казахстанки из поколения 1990х автор размышляет о танце идентичности на традиционном атрибуте советских интерьеров - ковре со стены.
Личный взгляд на себя через портреты своих близких представляет Мадина Сағат. Ее работа Metaplasia - это художественная рефлексия через призму чувственного опыта. Взглянуть ближе на себя приглашает и другая художница Интизор Отаниёзова. Пристальный взгляд на другого создает интимную связь, обнажает вас перед другим и позволяет прочувствовать иного. Еще одна работа, рассказывающая о себе через взгляд других, - это полиптих Без названия Жанель Шахан. Отсутствие названия у работы очень красноречиво, ведь художница демонстрирует нам автопортреты, она обнажает себя перед зрителем.
Отходя от личных взглядов, мы начинаем фантазировать о глобальном контексте и казахстанской идентичности в коллажах Перизат Сулейман. Экзотические пейзажи, подчеркнутые яркими красками, в сочетании с черно-белыми архивными фотографиями, создают пространство для поиска самоидентичности отдельной нации в пестром контексте всего мира. Видео-арт Плывущий Ыкыласа Шайхиева демонстрирует человека в потоке растерянности от невозможности сформировать законченную модель самого себя в современном мире плюрализма возможностей и деконструктивности.
Черный ящик Даны Искаковой приглашает зрителя перейти от размышлений к действиям. Зритель становится соучастником поиска того, чем наполнены закрытые кубы Даны. Тайна и загадка - это способ самовыражения художницы, который подчеркивается возможностью открыто выразить себя на черном поле, но только черным же мелом, что не позволит другому прочитать написанное. Черный цвет все поглощает, провозглашает авторка, но он же и все хранит в себе. Карина Иванова также ждет от зрителя активного участия в своем проекте. Интерактивная инсталляция jazziam - это практика письма, которая выходит за пределы выставки. Карина проводит сеансы распознавания себя и своих чувств через написание текстов. Посетителям выставки предоставляется возможность создать собственные тексты, которые сформируют конечную инсталляцию.
История искусства независимого Казахстана знает несколько этапов поиска собственной идентичности. Выставка WHOMYN - это опыт поколения, которое было сформировано в новейшей истории страны. Процесс самоидентификации не прекращается, пока рождаются новые его участники.
Вступая в пространство выставки WHOMYN, зритель проходит через лабиринт, который предоставляет пространство для выбора. В зависимости от того, куда именно вы приведете себя будет зависеть, что именно вы увидите в конце. Работа Nuasi (Асия Нуали) Отбеливание представляет собой метафору личного опыта художницы, которая испытывает трудности с принятием своей “небелой” идентификации и размышляет, что в контексте ее африканских корней быть казашкой для нее означает быть более привилегированной, более “белой”. Пройдя путем Nuasi, вы можете встретить видео работу Леонида Хан Dance on the Carpet. Через образ молодой казахстанки из поколения 1990х автор размышляет о танце идентичности на традиционном атрибуте советских интерьеров - ковре со стены.
Личный взгляд на себя через портреты своих близких представляет Мадина Сағат. Ее работа Metaplasia - это художественная рефлексия через призму чувственного опыта. Взглянуть ближе на себя приглашает и другая художница Интизор Отаниёзова. Пристальный взгляд на другого создает интимную связь, обнажает вас перед другим и позволяет прочувствовать иного. Еще одна работа, рассказывающая о себе через взгляд других, - это полиптих Без названия Жанель Шахан. Отсутствие названия у работы очень красноречиво, ведь художница демонстрирует нам автопортреты, она обнажает себя перед зрителем.
Отходя от личных взглядов, мы начинаем фантазировать о глобальном контексте и казахстанской идентичности в коллажах Перизат Сулейман. Экзотические пейзажи, подчеркнутые яркими красками, в сочетании с черно-белыми архивными фотографиями, создают пространство для поиска самоидентичности отдельной нации в пестром контексте всего мира. Видео-арт Плывущий Ыкыласа Шайхиева демонстрирует человека в потоке растерянности от невозможности сформировать законченную модель самого себя в современном мире плюрализма возможностей и деконструктивности.
Черный ящик Даны Искаковой приглашает зрителя перейти от размышлений к действиям. Зритель становится соучастником поиска того, чем наполнены закрытые кубы Даны. Тайна и загадка - это способ самовыражения художницы, который подчеркивается возможностью открыто выразить себя на черном поле, но только черным же мелом, что не позволит другому прочитать написанное. Черный цвет все поглощает, провозглашает авторка, но он же и все хранит в себе. Карина Иванова также ждет от зрителя активного участия в своем проекте. Интерактивная инсталляция jazziam - это практика письма, которая выходит за пределы выставки. Карина проводит сеансы распознавания себя и своих чувств через написание текстов. Посетителям выставки предоставляется возможность создать собственные тексты, которые сформируют конечную инсталляцию.
История искусства независимого Казахстана знает несколько этапов поиска собственной идентичности. Выставка WHOMYN - это опыт поколения, которое было сформировано в новейшей истории страны. Процесс самоидентификации не прекращается, пока рождаются новые его участники.
Жоба авторлары:
Дана Искакова
Жанель Шахан
Интизор Отаниёзова
Карина Иванова
Леонид Хан
Мадина Сағат
Nuasi (Асия Нуали)
Перизат Сулейман
Ыкылас Шайхиев
Кураторы: Оля Веселова
Дана Искакова
Жанель Шахан
Интизор Отаниёзова
Карина Иванова
Леонид Хан
Мадина Сағат
Nuasi (Асия Нуали)
Перизат Сулейман
Ыкылас Шайхиев
Кураторы: Оля Веселова
Ағылшын мен қазақ тілінің үйлесімінен туындаған, сөздік қорда жоқ WHOMYN сөзі көрме құрушыларға сәйкестіктің метафорасы болып көрінеді.Тіл бұрыннан ұлттық өзбірегейліктің негізін қалаушы факторларының бірі саналады. Бұл үйреншікті амал тұрмыс шындығын байланыс тәсілдері мен ақпаратты игеру жолдарын тек тілде ғана айқындалмайтынын ескерсек, онда ол өз шектеулігіне тап болады. Негізінен бұл әрдайым біреуінде жақындарымызбен, екіншісінде достарымызбен, үшіншісінде іскерлік әңгіме жүргізетін бірнеше тілдің селбесуі. Ақыр аяғында бұл қоса атқарудың үздіксіз үдерісі ойлау тәсілімізді қалыптастырады. WHOMYN - бұл ашық жүйе. Көрмедегі сондай немесе басқа пішіндегі жұмыстар еркін үдерістің бейнелеуі болып табылады. Олар көрерменнің өзара әрекеттесуіне, астасуына ашық.
WHOMYN көрмесінің кеңістігіне кіре отырып, көрермен таңдауға орын беретін лабиринттен өтеді. Соңында не көретініңіз өзіңізді қайда алып келетініңізге байланысты. Nuasi-дың (Асия Нуали) Ағарту атты туындысы өзінің «ақ емес» сәйкестендіруін қабылдауға қиындық тудырған және африкалық шығу тегінен көрі қазақ болу артықшылық беретін, «ағырақ» болу деп ойлайтын суретшінің басынан кешкен тәжірибесінің метафорасы болып көрінеді. Nuasi жолымен жүріп сіз Леонид Ханның Dance on the Carpet атты бейне туындысын кездестіре аласыз. 1990 жылдардағы жас қазақстандықтың бейнесі арқылы автор дәстүрлі кеңестік ішкі көріністің атрибутындағы сәйкестендіру биі – қабырғадағы кілем жайында ойланады.
Мадина Сағат жақын адамдардың портреті арқылы адамды өз-өзіне үңілуді ұсынады. Оның Metaplasia жұмысы - бұл сезіну тәжірибесі арқылы пайда болатын шығармашылық рефлексия. Өзіңе жақынырақ үңілуге суретші Интизор Отаниёзова шақырады. Өзгеге үңіліп қарау сырластық байланыс тудырады, өзгенің алдында жалаңаштайды әрі басқаны сезінуге мүмкіндік береді. Өзгелер арқылы өзің жайлы айтатын тағы бір туынды – Жанель Шаханның Атауы жоқ политриптихі. Туындының атауы жоқ болуы өте ділмар, себебі суретші автопортрет арқылы өзін көрерменнің алдында жалаңаштап тұр.
Жеке көзқарастарымыздан алыстай отырып, біз Перизат Сүлейменнің коллаждарындағы жаһандық контекст пен қазақстандық бірегейлік туралы қиялдай бастаймыз. Ашық түстермен ерекшеленген экзотикалық пейзаждар қара және ақ мұрағат фотосуреттермен үйлесіп, бүкіл әлемнің алабажақ контекстінде жеке ұлттың өзіндік бірегейлігін табуға мүмкіндік береді.
Ықылас Шайхиевтің Жүзіп бара жатқан видео-арты плюрализм мүмкіндіктері мен деконструктивті заманауи өмірде өзінің толыққанды аяқталуға мүмкін емес үлгісін жасай алмай жүрген адамның сасқалақтанған ағында жүргенін көрсетеді.
Дана Искакованың Қара жәшік интерактивті жобасы көрермендерді ойлардан істерге шақырады. Дананың жабық кубтары немен толып тұрғанын табу үшін, көрермен қатысушыға айналады. Құпия мен жұмбақ - бұл суретшінің өз болмысын көрсету. Ол арқылы өзін қара кенепте көрсету мүмкіндігі мен жазғанын ешкім көрмеу үшін тек қара бор қолданады. Қара түс бәрін сіңіріп алады, бірақ ол өзінің ішінде бәрін сақтайды дейді суретші. Карина Иванова да өзінің жобасына көрерменнен белсенді қатысуды күтеді. Jazziam интерактивті инсталляциясы - бұл көрме шегінен тыс шығып тұрған жазу практикасы. Карина мәтіндер арқылы адамның өзін-өзі тануы мен өз сезімдерін түсіне білу сеанстарын жүргізеді. Көрме келушілеріне өз мәтіндерін жазуға мүмкіндік беріледі. Мәтіндер соңғы инсталляцияны құрайтын болады.
Қазақстанның тәуелсіз өнер тарихы өзбірегейлікті іздеудің бірнеше кезеңдерін біледі. WHOMYN көрмесі - бұл еліміздің жаңа тарихында қалыптасқан ұрпақтың тәжірибесі. Өзбірегейлік үдерісі оның жаңа қатысушылары дүние келе берсе тоқтамайды.
WHOMYN көрмесінің кеңістігіне кіре отырып, көрермен таңдауға орын беретін лабиринттен өтеді. Соңында не көретініңіз өзіңізді қайда алып келетініңізге байланысты. Nuasi-дың (Асия Нуали) Ағарту атты туындысы өзінің «ақ емес» сәйкестендіруін қабылдауға қиындық тудырған және африкалық шығу тегінен көрі қазақ болу артықшылық беретін, «ағырақ» болу деп ойлайтын суретшінің басынан кешкен тәжірибесінің метафорасы болып көрінеді. Nuasi жолымен жүріп сіз Леонид Ханның Dance on the Carpet атты бейне туындысын кездестіре аласыз. 1990 жылдардағы жас қазақстандықтың бейнесі арқылы автор дәстүрлі кеңестік ішкі көріністің атрибутындағы сәйкестендіру биі – қабырғадағы кілем жайында ойланады.
Мадина Сағат жақын адамдардың портреті арқылы адамды өз-өзіне үңілуді ұсынады. Оның Metaplasia жұмысы - бұл сезіну тәжірибесі арқылы пайда болатын шығармашылық рефлексия. Өзіңе жақынырақ үңілуге суретші Интизор Отаниёзова шақырады. Өзгеге үңіліп қарау сырластық байланыс тудырады, өзгенің алдында жалаңаштайды әрі басқаны сезінуге мүмкіндік береді. Өзгелер арқылы өзің жайлы айтатын тағы бір туынды – Жанель Шаханның Атауы жоқ политриптихі. Туындының атауы жоқ болуы өте ділмар, себебі суретші автопортрет арқылы өзін көрерменнің алдында жалаңаштап тұр.
Жеке көзқарастарымыздан алыстай отырып, біз Перизат Сүлейменнің коллаждарындағы жаһандық контекст пен қазақстандық бірегейлік туралы қиялдай бастаймыз. Ашық түстермен ерекшеленген экзотикалық пейзаждар қара және ақ мұрағат фотосуреттермен үйлесіп, бүкіл әлемнің алабажақ контекстінде жеке ұлттың өзіндік бірегейлігін табуға мүмкіндік береді.
Ықылас Шайхиевтің Жүзіп бара жатқан видео-арты плюрализм мүмкіндіктері мен деконструктивті заманауи өмірде өзінің толыққанды аяқталуға мүмкін емес үлгісін жасай алмай жүрген адамның сасқалақтанған ағында жүргенін көрсетеді.
Дана Искакованың Қара жәшік интерактивті жобасы көрермендерді ойлардан істерге шақырады. Дананың жабық кубтары немен толып тұрғанын табу үшін, көрермен қатысушыға айналады. Құпия мен жұмбақ - бұл суретшінің өз болмысын көрсету. Ол арқылы өзін қара кенепте көрсету мүмкіндігі мен жазғанын ешкім көрмеу үшін тек қара бор қолданады. Қара түс бәрін сіңіріп алады, бірақ ол өзінің ішінде бәрін сақтайды дейді суретші. Карина Иванова да өзінің жобасына көрерменнен белсенді қатысуды күтеді. Jazziam интерактивті инсталляциясы - бұл көрме шегінен тыс шығып тұрған жазу практикасы. Карина мәтіндер арқылы адамның өзін-өзі тануы мен өз сезімдерін түсіне білу сеанстарын жүргізеді. Көрме келушілеріне өз мәтіндерін жазуға мүмкіндік беріледі. Мәтіндер соңғы инсталляцияны құрайтын болады.
Қазақстанның тәуелсіз өнер тарихы өзбірегейлікті іздеудің бірнеше кезеңдерін біледі. WHOMYN көрмесі - бұл еліміздің жаңа тарихында қалыптасқан ұрпақтың тәжірибесі. Өзбірегейлік үдерісі оның жаңа қатысушылары дүние келе берсе тоқтамайды.
Алия Сандыбаева
2023 Art and Creative Solutions. Все права защищены.